Meesterstuk
Na vier jaar op het HMC en talloze andere opdrachten gemaakt te hebben was het eindelijk tijd voor het meesterstuk, het afstudeerwerk.
Mijn opzet was om een enigszins betaalbaar meubel te maken waar bijzonder design op de eerste plaats staat. Het meubel moet bijzonder design bereikbaar maken.
Vorig jaar heb ik een bankje gemaakt wat doormiddel van spanning bij elkaar gehouden wordt, dit idee vond ik dusdanig interessant dat ik daar graag verder mee wilde experimenteren.
Al snel kwam ik uit op de constructieve werking van hijskranen en bruggen, waar ik veel tijd aan onderzoek naar heb gedaan.
In eerste instantie wilde ik de kast laten hangen als het ware aan een hijskraanconstructie. Na verder te schetsen leek het mij qua constructie en symmetrie beter om de kast aan een soort hangbrugconstructie te monteren.
Nadat een vriend die constructieleer op zijn studie heeft gehad mij verzekerde dat het geheel zou blijven hangen, mits de metalen constructie in het midden maar stijf genoeg was, kon ik verder met de rest van het ontwerp.
De latjes die in twee bogen naar buiten afbuigen en fungeren als handgrepen zijn ontstaan uit de natuurkundige krachten die vrijkomen op het meubel als het op spanning staat.
Bij het gebruik van de kantenbandmachine ging van alles mis, de machine was de afgelopen jaren nauwelijks gebruikt en afgesteld en bleef mijn materiaal maar opeten. Na eindeloos zoeken en proberen was het na een maand opgelost en had ik eindelijk mijn benodigde materiaal van een massief eiken randje voorzien.
De latjes waar ik hierboven over sprak zijn van massief eiken, afgewerkt in een dubbele laag SKYLT. De rest van de kast bestaat uit gefineerd MDF met een eikenfineer. Alle gefineerde onderdelen heb ik lichtblauw geschilderd.
De metalen palen in het midden van het meubel, de brugpijlers zo je wilt, zijn van zwart staal, afgewerkt met een transparante olie. Ik wilde graag het contrast zichtbaar houden tussen de kast- en- constructiedelen.
Terugkijkend ben ik erg tevreden over het meubelstuk en het hele proces. Meteen vanaf het begin van de periode ben ik begonnen omdat ik bang was in tijdnood te komen, wat een goed besluit is geweest. Toen ik het meubel eindelijk voor het eerst ophing aan de kabels was dat een enorme opluchting, hij kan zijn eigen gewicht dragen, is in balans en kan heel wat gewicht aan, een pak van m’n hart.
Er zijn een aantal schoonheidsfoutjes ingeslopen, een messing buisje is net een millimeter teveel naar binnen gegaan, het achterwandje zit net ietsjes scheef, etc. Dat zijn foutjes die niet hadden hoeven gebeuren, met terugwerkende kracht had ik die graag opgelost. Uiteindelijk zijn het gelukkig foutjes die nauwelijks naam mogen hebben, zeker gezien het meubel verder netjes afgewerkt, haaks en werkend is.
Ik vond het maken van het meesterstuk bij uitstek de leukste opdracht van de opleiding, het feit dat je het hele proces zelf in de hand hebt, van ontwerp tot oplevering voelde heel fijn. Wat natuurlijk ook bijdroeg aan de motivatie is dat ik mijn eigen meubel echt een leuk ding vind, en dat ik alles vanaf het begin al goed had voorbereid.
Wat de toekomst gaat brengen is gelukkig altijd een raadsel, hoe eentonig zou het zijn als we van tevoren alles al zouden weten? Wat in ieder geval vaststaat voor volgend jaar is dat ik twee dagen per week als Technisch Onderwijsassistent (TOA) op het Goois Lyceum ga werken. De overige dagen ga ik werken aan mijn eigen onderneming DerkDesign, in een werkplaats samen met een vriend, Melle, in Maarssen.
